De samenleving is onrustig. Er doen zich crisissen voor op vele maatschappelijke gebieden, polarisaties tussen groepen mensen zijn aan de orde van de dag, een afnemend vertrouwen tussen burgers en overheden wordt dagelijks genoemd in allerlei sociale media.

Tegelijkertijd zijn professionals in zorg, welzijn en publieke diensten op zoek naar passende antwoorden en oplossingen bij de onrust en dagelijkse vraagstukken van burgers. Afstemmen en aansluiten bij de werkelijkheid van burgers en hulpvragers is daarbij voor professionals geen eenvoudige opgave. De actuele maatschappelijke context met een klemtoon op beheersing, verantwoording en verzakelijking stelt grenzen aan wat ze mogen, wat ze kunnen binnen institutionele kaders. 

Baart (2019) stelt het kort en krachtig: werkelijk relationeel werken is een andere manier van zorggeven en hulpverlenen: anders bedacht, anders gericht en op iets anders uit. De relatie tussen hulpvrager en professional leert wat goed is om te doen, wat op het spel staat in de relatie; niet evidence-based interventies is de focus, nog je eigen bedoelingen of gemeentelijke ambities.

Tegen deze achtergrond geven de inleiders in hun presentaties antwoorden op de vragen: Wat is de betekenis van relationeel werken voor burgers, cliënten en professionals? Hoe doe je dat in je dagelijkse praktijk? Hoe ontwikkelt een professional of team en organisatie kwaliteitsbewustzijn, passend bij relationeel werken. Zijn er al voorbeelden van deze vernieuwende praktijk?